Bunu Edwin Hubble ve diğer gökbilimcilerin yaklaşık 100 yıl önce çevredeki bazı galaksilerin hızlarını ölçtüğünden beri biliyoruz Kredi: ESO/L Örneğin, bu sayı Evren’in yaşının hesaplanmasında ortaya çıkıyor ve iki yöntem sırasıyla 12,8 ve 13,8 milyar yıllık bir yaş veriyor
Yani neredeyse…
Sezgisel olarak anlaşılması en kolay yöntem, prensipte, Edwin Hubble ve meslektaşlarının bir yüzyıl önce kullandıklarının aynısıdır: Bir grup galaksinin yerini belirleyin ve bunların mesafelerini ve hızlarını ölçün Kilonova ile ölçümlerde belirsizlik yaratan bu komplikasyonları aşabiliriz ”
Ön Bulgular ve Gelecek AdımlarAstrofizikçiler, potansiyelini göstermek için bu yöntemi 2017’de keşfedilen bir kilonovaya uyguladılar 1051/0004-6361/202346306
uzay-2
En büyük zorluklardan biri galaksilere olan mesafelerin doğru bir şekilde belirlenmesinde yatmaktadır
Bununla birlikte, galaksilerin mesafelerini ve hızlarını ölçmek için süpernova kullanmak 22,7 ± 0,4 km/s’lik bir sonuç verirken, Evrenin arka plan radyasyonunu analiz etmek 20,7 ± 0,2 km/s’lik bir sonuç verir )
Darach Watson, Kozmik Şafak Merkezi’nde doçent ve çalışmanın ortak yazarıdır
Bu parlaklığı Dünya’ya ulaşan ışık miktarıyla karşılaştıran araştırmacılar, kilonovanın ne kadar uzakta olduğunu hesaplayabiliyor
DOI: 10 “Ancak bizim yöntemimiz en azından bilinen bazı belirsizlik kaynaklarını atlıyor ve üzerinde çalışılması oldukça “temiz” bir sistem kozmik arka plan radyasyonu; kısa bir süre sonrasına kadar uzanan eski bir ışık biçimi Galaksiler uzayda oldukça hareketsiz duruyor, ancak uzayın kendisi genişliyor Kalibrasyon ya da düzeltme faktörü gerektirmez
Son yıllarda astronomi kendisini bir miktar kriz içinde gördü: Evrenin genişlediğini ve yaklaşık olarak ne kadar hızlı olduğunu bilmemize rağmen, bu genişlemeyi ölçmenin iki temel yolu aynı fikirde değil
İki galaksi arasındaki mesafe ne kadar büyük olursa, birbirlerinden o kadar hızlı uzaklaşırlar ve bu hareketin kesin hızı, modern kozmolojideki en temel niceliklerden biridir
“Kendileri süpernovanın kalıntıları olan iki ultra kompakt nötron yıldızı birbirinin yörüngesinde dönüp sonunda birleştiğinde, yeni bir patlamayla patlarlar; sözde kilonova,” diye açıklıyor Albert Sneppen Bu yöntem, sözde düzensizlikleri analiz eden başka bir yöntemle tamamlanmaktadır Böylece kilonova içeren galaksilere olan mesafeyi hesaplamak için yeni ve bağımsız bir yöntem elde ettiler
Sol yarıküre, Tycho Brahe tarafından 1572’de keşfedilen süpernovanın genişleyen kalıntısını göstermektedir; burada X-ışınları ile gözlemlenmiştir (kaynak: NASA/CXC/Rutgers/J Ancak her ölçüm belirsizliklerle birlikte gelir ve birkaç yıl önce belirsizlikler, eşitsizlikten onları sorumlu tutacak kadar önemliydi
Bu “Hubble sorununun” kökü – ister sonuçlardan birini sistematik olarak saptıran bilinmeyen etkiler olsun, ister henüz keşfedilmemiş yeni fiziğe işaret ediyor olsun – şu anda astronominin en sıcak konularından biri ”
Referans: Albert Sneppen, Darach Watson, Dovi Poznanski, Oliver Just, Andreas Bauswein ve Radosław Wojtak, 2 Ekim 2023, “Genişleyen fotosfer yöntemini kullanarak Hubble sabitinin kilonova ile ölçülmesi”, Astronomi ve Astrofizik
Hubble Sabiti TutarsızlığıEvrenin genişlemesi “mesafe başına hız” olarak ölçülür ve milyon ışık yılı başına 20 km/s’nin biraz üzerindedir Calçada Ancak yeni bir çalışmada, Kopenhag’daki Niels Bohr Enstitüsü Kozmik Şafak Merkezi’nde astrofizik alanında doktora öğrencisi olan Albert Sneppen, mesafeleri ölçmek için yeni bir yöntem önererek devam eden anlaşmazlığın çözümüne yardımcı oluyor Galaksiler uzayda oldukça hareketsiz duruyor, ancak uzayın kendisi genişliyor
Niels Bohr Enstitüsü, Evrenin genişleme hızının ölçülmesindeki tutarsızlıkları gidermek için kilonovaların (birleşen nötron yıldızlarından kaynaklanan patlamalar) kullanılmasını önermektedir ”
İçinde üçüncü bir çalışma Üretken doktora öğrencisi, kısa süre önce yayınlanan bu çalışma, karmaşıklığına rağmen kilonovanın tek bir sıcaklıkla tanımlanabileceğini gösteriyor
İki yöntem (süpernova yöntemi ve arka plan radyasyon yöntemi) her zaman biraz farklı sonuçlar verdi Calçada
Hubble SorunuBu nedenle Evreni anlamak için Hubble sabitini mümkün olduğu kadar kesin olarak bilmemiz gerekir Sağda, mikrodalgalarda gözlemlenen, gökyüzünün yarısından gelen kozmik arka plan radyasyonunun bir haritası bulunmaktadır Warren & J Bunu ölçmek için çeşitli yöntemler mevcuttur; Birbirinden bağımsız ama neyse ki neredeyse aynı sonucu veren yöntemler Pratikte bu, patlayan yıldızlara sahip galaksiler aranarak yapılır
Bu kadar küçük bir anlaşmazlığı önemsemek titizlik gibi görünebilir, ancak bu çok önemli olabilir Hughes ve ark 8 billion years ago Dahası, bizden önce mesafeyi Sefeid adı verilen başka bir yıldız türü kullanarak kalibre etmemizi istiyorlar; bu yıldızların da kalibre edilmesi gerekiyor " data-gt-translate-attributes="["attribute":"data-cmtooltip", "format":"html"]">Büyük patlama Katkıda bulunanlar: NASA/WMAP Bilim Ekibi
Ancak ölçüm teknikleri geliştikçe belirsizlikler azaldı ve artık her ikisinin de doğru olamayacağını yüksek bir güvenle söyleyebileceğimiz bir noktaya ulaştık Ancak tam olarak ne kadar hızlı olduğu biraz gizemli Ve kilonovaların simetrisi ve basitliği, gökbilimcilerin bunların tam olarak ne kadar ışık yaydığını anlamalarını sağlıyor